(No) Sex And The City

Μέσα στο κάθε σιτυ, όποιο και να είναι αυτό, το 24ωρο κατακλύζεται από το σεξ, από διαφημίσεις σε ταμπέλες έντυπα, φυλλάδια, τα παντώς τύπου ΜΟΥ.ΜΟΥ.Ε και ΧΧΧ μαγαζάκια (που ξεφυτρώνουν σαν περίπτερα) μέχρι και στα άτομα που βλέπεις τριγύρω, (ξέκολα και προκλητικά ντυμένες δεσποινίδες, το τι βλέπει το έτερο φύλο θα σας γελάσω δεν είναι αρμοδιότητα μου) -και δεν θα μπω καν στο κόπο να ασχοληθώ με το ιντερνέτι- όλα σε οδηγούν σε σκέψεις πο(ρ)νηρές, όλα σε οδηγούν στο να “σεξουλιάζεσαι” και να “σεξουλιάζεις”.

Θα περίμενε κανείς ότι όλοι ξυπνάνε το πρωί και αντί για τον πρωινό καφέ – με το απαραίτητο τσιγάρο δια τους καπνιστές ή το ισορροπημένο πρωινό για τους healthμανιακ- κάνουν ένα οργιάκη, άντε μια παρτουζίτσα έτσι για να ξεκινήσει καλά η μέρα, ότι το επάγγελμα της «κοινής» (η λαϊκιστή μποτάνας) είναι η νούμερο ένα επιλογή στα έντυπα του ΣΕΠ και διατηρεί τα υψηλότερα μόρια. Τουλάχιστον αυτό θα πίστευε η «Έδα» (φίλη μου εξωγήινη, θα μιλήσουμε άλλη φορά για αυτή) αν βρισκόταν ξαφνικά μέσα στο σιτυ, με τον γνωστό διακτινισμό από τον Άλφα του κενταύρου, και τριγυρνούσε για μερικές ώρες.

Από την άλλη όμως ο κρυφός καημός των πολιτών του σιτυ είναι ότι: “You fuck he fucks everybondy in this town fucks exept me” (όπως έλεγε ο Λάμπρος Λάμπρου, κατά κόσμο Νίκος Καλογερόπουλος) και όχι γιατί δεν εξασκούν το άθλημα εν οίκο αλλά γιατί δεν το εξασκούν με τους ρυθμούς που ορίζονται εν δήμο, μήπως είμαστε σεξουαλικά αχόρταγοι τελικά;

Τα δεδομένα της εποχής είναι ότι οι παρθένοι/ες είναι ένα από τα είδη προς εξαφάνιση υπό την επίσημη προστασία της Greenpeace και του WWF και παρόλα αυτά όμως η διαφορά μεταξύ θεωρίας και πράξης όσο πάει και γίνεται πιο χαώδης και εγώ τόσο πιο πολύ μπερδεύομαι. Oλα αυτά είναι απλώς υιοθετημένα σημεία των καιρών ή πραγματικά έτσι περνάμε την ζωή μας;

Το σεξ είναι το πιο ισχυρό ζωώδες ένστικτο που μας απομένει, και ανέκαθεν ήταν μέσα στις προτεραιότητες μας μετά τις ανάγκες πρώτου βαθμού. Ίσως σήμερα στο σιτυ που έχουμε καλυμμένες αυτές τις ανάγκες να εξωτερικεύεται τόσο ή απλός αυτοί πουλάνε και εμείς αγοράζουμε και συνεχίζουν να πουλάνε επειδή αγοράζουμε;

Μετά από το "γαμάτε γιατί χανόμαστε" μήπως ήρθε ο καιρός να πούμε "μην πηδάτε για να βρεθούμε"; Ειδικά στην εποχή που οι σχέσεις είναι σαν το γάλα από την Έβγα της γειτονιάς (προς κατανάλωση εντός πέντε ημερών)! Μήπως πρέπει να αναφωνήσουμε No Sex In The City και όχι γιατί είμαι ρομαντικός ή τρελαίνομαι για λουλούδια, αγάπες και σοκολατάκια αλλά γιατί τόσο πήδημα ούτε η Πατουλίδου όταν πήρε το χρυσό μετ’ εμποδίων δεν έκανε.

Και μονολογώ και λέω, ε δεν γίνεται κάτι δεν πάει καλά, και επιρρίπτω ευθύνες εις το υποσυνείδητο, μου στις εγκεφαλικές μου συνάψεις και σε κείνες τις φωνούλες (οι όποιες ψυχιατρικός χαρακτηρίζονται ως πολυμορφική σχιζοφρένεια) ότι αυτές τα προκαλούν όλα και δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Ότι δεν ισχύει, ότι δεν είμαστε θύματα της σεξουαλικής προπαγάνδας, ούτε σεξουαλικός αχόρταγα, αλλά όλα αυτά είναι απλώς μια προσωπική εγκεφαλική παρερμηνεία.
Αλλά από την άλλη μήπως έχω δίκιο και είναι το νέο κίνημα της εποχής μας; Ο σοσιαλισμός μας έχει αφήσει χρόνια, ο κομουνισμός δεν θα το σχολιάσω, μήπως το κίνημα πλέον είναι ο “σεξουαλισμός” και δεν το έχω πάρει χαμπάρι να πάω να ψηφίσω;