Πώς να επιβιώσεις σε ένα νοσοκομείο (I μέρος)

Είσαι μόνος στο σπίτι και αρχίζεις να νοιώθεις κάτι μη ευχάριστο, όπως ένα διαπεραστικό πόνο στην κάτω κοιλιακή χώρα (σαν να προσπαθεί να βγει το alien από μέσα σου χρησιμοποιώντας στομωμένο κουτάλι), είσαι τόσο γκαντέμης που δεν έσπασες το πόδι σου εκείνο το σαββατοκύριακο στο Παρνασσό κάνοντας backflip με tailgrab και προσγείωση με τα μούτρα και το έσπασες τώρα γλιστρώντας στα νερά στο μπάνιο. Τέλος πάντων κάτι σου συμβαίνει και πρέπει να πας στο νοσοκομείο. Σε σένα αναφέρεται αυτό το τουτόριαλ και χωρίζεται σε τρία μέρη, την διακομή, την νοσηλεία και το εξιτήριο.

Η Διακομή

Ο καλύτερος φυσικά τρόπος για να επιβιώσεις σ’ ένα νοσοκομείο είναι να μην πας καθόλου. Αυτό βέβαια μπορεί να επιφέρει μερικά δυσμενή αποτελέσματα για την σωματική σου ακεραιότητα και υγεία, αλλά δεν είναι και απόλυτα σίγουρο ότι αν πας τελικά θα τα γλιτώσεις.

Αρχίζεις λοιπόν τηλεφωνώντας σε όποιο γνωστό έχεις και μένει κοντά για το αν μπορεί να σε πάει, αν κανείς δεν είναι διαθέσιμος μάλλον οι κοινωνικές σου συναναστροφές είναι κοινός για τον μπιπππ καβάλα. Οπότε αναγκαστικά πρέπει να τηλεφωνήσεις για ασθενοφόρο επομένως καλά να πάθεις! Σε αυτή την περίπτωση, αρχικά πρέπει να τηλεφωνήσεις στο 141, όχι δεν κάνω λάθος, για να μάθεις την ακριβή ώρα (θα σου χρειαστεί) μετά μπορείς να τηλεφωνήσεις στο 166, όταν τελικά καταφέρεις και συνδεθείς (ειλικρινά καλή τύχη) θα πρέπει να είσαι σύντομος και περιεκτικός θα πρέπει να αναφέρεις τα συμπτώματα (βλέπεις δεν δικαιούνται όλες οι κλήσεις «δωρεά μεταφορά») αν τελικά κρίνουν ότι είναι σοβαρό, αν όχι καλή τύχη να βρεις ταξί, δώσε ακριβή διεύθυνση, ονοματεπώνυμο και καλό είναι και ένα κινητό, μετά μπορείς να ξαναπάρεις το 141 για να δεις στατιστικά πόσο χρόνο χρειάστηκες για την κλήση.
Τώρα αν μένεις στην πάροδο της παρόδου που την ξέρει μόνο η πολεοδομία και την χρησιμοποιούσε σαν κρησφύγετο ο Ρωχάμης καλό είναι να μην προσπαθήσεις να τους εξηγήσεις ή να τους δώσεις οδηγίες, πίστεψε με δεν θα έρθει ποτέ το ασθενοφόρο, οπότε ή πάλι παίρνεις ταξί ή κανόνισε να μετακομίσεις πριν πάθεις κάτι. Αν πάντως είσαι τόσο τυχερός, μέσα στην ατυχία σου, και βρήκες ελεύθερη γραμμή, είσαι σοβαρή περίπτωση και μένεις και σε κεντρική οδό τότε συγχαρητήρια μπορείς να περιμένεις το ασθενοφόρο, πάντως μην επαναπαύεσαι πάλι δεν είναι σίγουρο το αν θα έρθει, βλέπεις τα ασθενοφόρα είναι κάτι σαν το ξυστό ένα στους δέκα κερδίζει. Επομένως αν «κέρδισες» υπολόγισε στην καλύτερη περίπτωση τριάντα λεπτά, για αυτό πήρες και το 141 φυσικά, αν βέβαια μένεις δίπλα στο νοσοκομείο καλύτερα να πήγαινες με τα ποδιά ή να έπαιρνες ταξί, το ασθενοφόρο τον ίδιο χρόνο θα κάνει αυτό δεν αλλάζει.

Όταν φτάσει το ασθενοφόρο ότι ώρα και να είναι η γειτονία θα πάρει μια εορταστική ατμόσφαιρα, κάτι σαν την Κυριακή του Πάσχα χωρίς τα κόκκινα αυγά και τα αρνιά, όλοι θα είναι στους δρόμους και κρεμασμένοι από τα μπαλκόνια και θα κοιτάνε με ενδιαφέρον, (μπορεί να τηλεφωνήσουν και σε κανά κανάλι ποτέ δεν ξέρεις) περαστικοί θα ρωτάνε τι έγινε, και σίγουρα όλο και κάποια «κατίνα» θα τους ενημερώσει με το ν και με το σίγμα για το ποιος το κάλεσε, την διάγνωση, την θεραπευτική αγωγή, τη δήλωσες πέρυσι στο Ε9 και λοιπά στοιχεία, το που πρόλαβε και τα έμαθε είναι ένα γεγονός που αποτελεί ερεύνα 8 διεθνών πανεπιστημιακών κέντρων, όταν δημοσιευθούν τα αποτελέσματα θα σας ενημερώσω. Οπότε αν είσαι υπέρ της διακριτικότητας πάρε ταξί, αν πάλι δεν σε ενοχλεί αυτό που πρέπει να κανείς είναι να τρέξεις στο μπαλκόνι και να φωνάξεις στους τραυματιοφορείς, πάντα παραμονεύουν μερικοί συνταξιούχοι και λοιποί παπουλόγεροι που είναι έτοιμοι να σου αρπάξουν το ασθενοφόρο, βλέπεις για αυτούς τα νοσοκομεία είναι σαν τα Starbucks για τον υπόλοιπο κόσμο.

Το επόμενο βήμα είναι να ανοίξεις στους τραυματιοφορείς που αρχίζουν να ανεβαίνουν τις σκάλες γαμώντας μερικούς αγίους γιατί μένεις στον τρίτο χωρίς ανσασέρ (και ισόγειο να έμενες το αποτέλεσμα δεν αλλάζει), γιατί δεν μπορείς να κουνηθείς και να πάρεις ταξί, επί της ευκαιρίας μπορεί να θυμηθούν ότι έχασε ο Ολυμπιακός, ότι έχουν άτυχη προσωπική ζωή όποτε μπορεί να γαμήσουν και 2-3 υπουργεία. Προσοχή, αν θες να τα γλιτώσεις όλα αυτά και έχεις την κινητική ικανότητα να βγεις εσύ στο δρόμο μην το κάνεις, αν το κανείς είναι καλύτερο να πάρεις ταξί απ’ την αρχή και να γλιτώσεις όλα τα προηγούμενα.
Είναι δέον να έχεις ετοιμάσει τα άκρος απαραίτητα που θα χρειαστείς στο νοσοκομείο σε καμία σακουλίτσα, ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις για πόσο θα μείνεις, μην περιμένεις να το κάνεις εκείνη την στιγμή γιατί τότε μαζί με τους αγίους και τα υπουργεία θα γαμήσουν και σένα. Αν τώρα είσαι γυναίκα μην ετοιμάσεις τίποτα, δεν πρόκειται να σου κατεβάσουν την βαλίτσα-ες, όποτε μάλλον πρέπει να έχεις προνοήσει να τηλεφωνήσεις σε κάποιο οικείο πρόσωπο για να στα φέρει αργότερα, αλλιώς πάρε ταξί.

Τέλος, αφού τα έχεις περάσει όλα αυτά (και μες στο πόνο σου σε μουντζώνεις που δεν πήρες ταξί) είναι ανώφελο να τους πεις σε πιο νοσοκομείο να σε πάνε (όπου εφημερεύει η πρώτη ξαδέρφη του μπατζανάκη του θειου σου του Αγησίλαου), είπαμε αν ήθελες κάποιο συγκεκριμένο νοσοκομείο να έπαιρνες ταξί, ποιος σου φταίει;
Στο ασθενοφόρο είναι καλό να ζητήσεις μια δραμαμίνη και μετά να λιποθυμήσεις, βλέπεις οι χρόνοι διακομής είναι αντιστρόφως ανάλογοι, όσο αργά ήρθανε να σε πάρουν τόσο γρήγορα θα σε πάνε, και πίστεψε με δεν είναι ευχάριστο να είσαι σε ένα μεταλλικό κουτί με ρόδες που το οδηγεί ο δεύτερος ξάδερφος του Σουμάχερ (γουονα μπι Εφ ένα ντραιβερ), και από πάνω να έχεις και την σειρήνα να στριγκλίζει, όποτε ή λιποθύμα ή πάρε ταξί.

Τώρα αν όλα αυτά σου φαίνονται υπερβολικά και έχεις την εντύπωση ότι η διακομή γίνεται όπως στις ταινίες τότε καλά να πάθεις την επόμενη φορά πίστεψε με θα πάρεις ταξί.