Γυναικών Αναγνώσματα I: Η Αναζήτηση.

Μέχρι εκείνη την “αποφράδα” μέρα που σε γνώρισα όλα ήταν εντάξει με μένα και εγώ με μένα το ίδιο καλά ήμουν. Μέχρι που εμφανίστηκες, παρουσιάστηκες εκεί από όπου λιγότερο σε περίμενα και έλαμψες μες την ομίχλη, και ήταν σαν να είδα πρώτη φορά χρώματα σε ένα γκρίζο κόσμο, είχα ακούσει για σένα αλλά νόμιζα ότι ήταν άλλος ένας μύθος μέχρι που σε είδα με τα μάτια μου και σαν άλλος άπιστος Θωμάς μετανόησα. Μου είχαν πει να σε προσέχω ότι δεν είναι να σε εμπιστεύομαι, ωωω… πόσο δίκιο είχαν, όσο ξαφνικά εμφανίστηκες το ίδιο απότομα χάθηκες λέγοντας «Όλα τελειώνουνε και όλα περνάνε» και από τότε σε αναζητώ. Κάθε μέρα παλεύω να βρω λόγο για να συνεχίσω αυτή την αναζήτηση. Φοβάμαι μισώ και λατρεύω την μέρα που δεν θα βρω αυτό τον γαμημένο λόγο.

Σε θέλω, σε ποθώ, σε γουστάρω και εσύ; Τι εσύ; Ναι σωστά εσύ ως συνήθως αλλού, σε ένα άγνωστο “που”, σε ένα μυστικό “εκεί”… Τι κατάρα και αυτή…
Δεν μπορώ να είσαι μακριά μου άλλο, έτσι απλά δεν μπορώ, δεν θέλω να σε θέλω αλλά τι μπορώ να κάνω; Στοιχειώνεις το μυαλό μου, τον ύπνο μου, τα όνειρα μου, την ζωή μου. Και οι επιλογές; Πάλεψε ή ξεχνά την. Ε όχι γαμώτο θα παλέψω όσο και αν πληγωθώ όσο και αν πληγώσω δεν εγκαταλείπω την μάχη!

Και οι σκέψεις μαχαιριά και η ελπίδα ματωμένη κάθε φορά που νομίζω ότι σε πλησιάζω αλλά χάνεσαι σε μια ουτοπία και με αφήνεις πάλι σε ένα ρεαλισμό με στυγνά όρια και δυνατότητες. Βλέπεις δεν ακολουθείς κανόνες και δεν τηρείς τους νόμους, είσαι επαναστάτρια, κάνεις ότι θέλεις, όποτε το θέλεις, χωρίς γιατί και πως, και ή θα σε δεχτώ όπως είσαι ή θα σε χάσω ξανά. Αλλά αρκεί να σε δει κάποιος μια φορά έστω από μακριά για να σε ποθήσει και αυτός όσο και εγώ.

Ένα τελευταίο μόνο σου λέω «θα σου ανήκω και θα μου ανήκεις» δεν το ξέρεις ακόμα αλλά το αισθάνεσαι, δεν είναι απειλή αλλά υπόσχεση κάποτε θα σε βρω ξανά.
Τα λέμε … Ευτυχία