Γυναικών Αναγνώσματα ΙΙ: Με κόρη την ανία…

Είπε το Ωρολόγιον: «Είν’ η ζωή μου κρύα, και άχρους και σκληρά. Είναι ομοία δι’ εμέ πάσα της γης ημέρα. Παρασκευή και Σάββατον, Κυριακή, Δευτέρα, δεν έχουσι διαφοράν. Ζω – χωρίς να ελπίζω η μόνη διασκέδασις, η μόνη ποικιλία είναι εν τη μοιραία μου, πικρά μονοτονία του κόσμου η φθορά.
Κ.Π Καβάφης


Σαν σκόρπια κομμάτια από εφημερίδες, πεντάλεπτα από κουτσομπολίστικες εκπομπές και τηλεφωνικές αγορές από πολυκαθισμένους καναπέδες, κομμάτια της ζωής που μας χαρίζονται ή που μας τα παίρνουν;

Και η μονοτονία κακή πεθερά και κόμπος σε πισθάγκωνα δεμένα χέρια, σε καθηλώνει πριν καν καταλάβεις την ύπαρξη της. Μήπως είναι η φυσική εξέλιξη; Μήπως καταντήσαμε να είμαστε Homo Monotonous. Συγνώμη Darwin.
Κοινωνιολογική απορία βροχερής Δευτέρας, στον σταθερά κινούμενο κόσμο για μια θηλυκή ύπαρξη, που σε κάποιο βαθμό την έχουμε όλοι μας φίλη και συντροφιά, σύζυγο και ερωμένη…