Μοναξιά
Πω πόσο μου την δίνει αυτό το συναίσθημα και είναι φορές που το νοιώθω έντονα γαμώτο!Δεν λέω παρέες έχω , αλλά και πάλι με ποιάνει!Καταλήγω στο συμπέρασμα οτι μιά ζωή θα είσαι μόνος και πρέπει να "συνηθίσεις" την ιδέα!Οι γονείς ,οι φίλοι , τα αγαπημένα σου πρόσωπα γενικότερα μέχρι πότε θα σου κρατάνε συντροφιά;Είμαι τύπος της παρέας και με ποιάνει το παράπονο ώρες ώρες , είναι και αυτό μια φρίκη της στιγμής!τί διάολο , όλο στο χαωαλέ μια ζωή θα το ρίχνουμε; Είναι κάποιες φορές που αισθάνεσαι οτι σου βγαίνει να πείς τα εσώψυχά σου σε έναν ξένο , πιο εύκολα απο ότι θα τα έλεγες στους γονείς ή στον κολλητό κτλ.Όλα καλά μωρέ απλά σε πιάνει που και πού.Ο άνθρωπος απο την φύση του εξάλλου είναι κοινωνικό όν...
5 σχόλια:
Γιατρέ μου, η παρέα δεν είναι αυτοσκοπός! (Η διάγνωση). Η αποδοχή του εαυτού μας και η συμφιλίωση με τη πραγματικότητά μας είναι όμως. (Η θεραπεία).
Προτείνω να αφιερώνεις χρόνο, όταν νιώθεις την ανάγκη, να βρεθείς με τον εαυτό σου και να αφεθείς στη στιγμή, να χαρείς ότι είσαι εσύ & αυτός παρέα. Τότε δεν θα πλήξεις σίγουρα! (Περάστε από το φαρμακείο να σας το παρασκευάσω το ελιξήριο)! Μαριαλένα
Θα συμφωνήσω με την προλαλήσαντα. Εξάλλου ποτέ δεν είσαι μόνος όταν είσαι σχιζοειδής προσωπικότητα.
Μοναξιά... τα κλειστά παράθυρα σου με πονάνε...
Marialena καταρχάς θα περάσω απο το φαρμακείο το συντομότερο!Κοίταξε πιστεύω οτι πάσχω απο το λεγόμενο "Συνδρομο του Bari" το οποιο εκδηλώνεται με διάφορες μορφές πχ καμιά φρίκη ανα τακτά διαστήματα , οπως πχ να σου λείπουν πρόσωπα,αντικείμενα και καταστάσεις κτλ κτλ. Υ.Γ Γαμάτος ο σκυλάκος σου χιχιχι
Καλημέρες στην άλλη πλευρά του Mare Jonico! Ήμουν το καλοκαίρι στα μέρη σας και το κατ'ευχαριστήθηκα! Φιλιά, και μπουμπούκι μου έχεις δίκιο, τι να λέμε τώρα! Θα χαρώ να τα ξαναλέμε και έχεις χαιρετισμούς από την Άρτεμη (η σκυλίτσα μου η ναζιάρα)Μ.
Σχολίασε το...